Коран

КОРАН (араб. кур ан - букв. - чтение), лалын шажантадай гол арюун ном, Меккэ болон Мединэдэ Мухаммедэй хэлэһэн номлол, зан үйлэ, хуули эрхэ зүйн һургаал, зальбарал, һургамжатай түүхэ болон һургаалта онтохонуудай суглуулбари юм. Мүнөө хүрэтэр үлэһэн Коранай эгээн эртын хубилбаринууд VII-VII зуунда бэшэгдэһэн юм.

609 онһоо хойшо Мухаммед өөрынгөө һүзэгтэндэ энэ номой һургаалые Меккэ ба Мединэ хотодо арюун һүнэһэнэй (Коран 16, 91) гү, али архангел Гавриилай (2, 92) дамжуулһан бурханай зарлиг захиралтаар мэдээсэбэ. Коранай ниитын заһабарилга VII зуун жэлэй дундада (Гурбадугаар халиф Османай редакци) абаһан, Кораные уншаха долоон арганууд Абу Бекр ибн Муджахид ат-Тамими (859—936) тогтообо. Коранай агуулгын туһаламжаар исламай эсхатологи, иудаис болон христианствын үзэлнүүд, исламай еһо журам болоһон эртын арабуудай заншалнууд, араб арадай аман зохеол, ислам хуули еһониие хайжа болоно.